En zag dat het goed mis was!

In December blikken we altijd even terug naar het afgelopen jaar. Voor mij gaat het terugblikken iets verder terug dan alleen dit jaar. Vorig jaar wilde ik niet terug kijken, want ik zat nog midden in de crisis en was al blij als de maand er weer op zat en wij weer een stapje verder waren dan die maand daarvoor.

Het begon allemaal toen ik een burnout kreeg, de dokter vertelde me toen dat ik vooral leuke dingen moest ondernemen. Maar er waren bepaalde maandelijkse verplichtingen die ik best lastig vond, omdat ik dan moest nadenken…en denken dat was iets wat me totaal niet meer lukte.

Toen ik eindelijk mijn burnout begon te overwinnen, eigenlijk kan je beter zeggen toen ik weer terug kwam op aarde en weer zelfstandig en helder kon denken merkte ik dat ik er financieel een zooitje van had gemaakt.

Gelukkig tikte mijn moeder me op een goede dag op mijn vingers en zei “Anita als jij nu niet gaat vechten, gaat het fout en als jij ermee ophoud dan doet niemand het, dus raap jezelf op en VECHT!”

Maar waar begin je? Ik zag door de bomen het bos niet meer en het ergste was nog wel dat ik mijn vent en dochter een vakantie Hongarije had belooft. En ook mijn ventje kon wel wat rust gebruiken, zijn hartje maakte net zoals de mijne overuren. Ondertussen was mijn intuïtie op topniveau en wist precies wat ik elke dag kon verwachten.

Dit was best handig maar ook zenuwslopend! Zodra ik ‘s morgens wakker werd vertelde een stemmetje diep in mij of het een dag van problemen zou worden, of een dag vol oplossingen. Mijn gevoel had het altijd goed.

Jammer genoeg hadden de problemen de overhand en was ik de vertrouwen in mijn kunnen helemaal kwijt. En ik wist dat dit niet goed was, want vertrouwen is de beste drive die er is. Zonder vertrouwen verlies je altijd! En dat voelde ik diep in mij, want ik werd steeds hysterischer.

Gelukkig haal ik mijn kracht altijd uit mijn gezin en honden en daardoor kon ik ook heel gelukkig en blij zijn. Maar was ik alleen dan kon ik heel erg piekeren. Ik voelde dat de stress die ik diep van binnen voelde en niet wilde delen me langzamerhand aan het slopen was.

Toch naar Hongarije terwijl dit eigenlijk heel onverantwoord zou zijn, want we zaten in een recessie waar een hond geen brood van lust. Maar ik had het beloofd en ik dacht bij mezelf, wie dan leeft wie dan zorgt, en dit pakken ze ons tenminste niet meer af.

Hongarije is een land zo puur met nog zoveel magie! Dit merkte ik al snel toen we daar aankwamen en ik alles anders begon te zien, tevens werd mijn zesde zintuig daar extra door aangewakkerd en werd ik nog helderder.

Toen we anderhalve week in Hongarije waren en ik de thuisfront aan de telefoon kreeg kwam de genade klap en de wereld stopte ineens even met draaien. Mijn hersens maakte overuren en ik wist even niet meer wat ik nu moest doen. De kracht van Hongarije kwam omhoog en mijn vader kwam die ochtend daarna naar mij toe…

“Meisje alles komt goed, maar nu moet je stoppen met piekeren! De stress zorgt ervoor dat je lichaam het gaat begeven! Ik had een paar jaar geleden al een hartinfarct gehad en de laatste tijd voelde ik me al heel vaak niet goed.

Ontspan je meisje en maak plezier, dat hebben jullie verdiend en heb vertrouwen. Vertrouwen zorgt ervoor dat alles goed komt. Het wordt een zware tijd maar dat is niet erg….Mijn stress verdween als sneeuw in de zon toen mijn vader verdween en ik had me in jaren niet zo goed gevoeld.

Het werd dan ook een geweldige vakantie al hadden we niet zoveel te spenderen. Ik begon alles weer in goede perspectief te zien, en ik geloofde erin dat alles goed zou komen, als ik maar bleef knokken.

Thuis gekomen was ik er helemaal klaar voor en ging er tegen aan, door heel veel touwtjes aan elkaar te knopen. Gelukkig ben ik heel goed in plannen en creatief boekhouden, ook heb ik een aardige babbel van mijn ouders meegekregen waardoor het allemaal aardig gesmeerd liep en we zelfs kans zagen om Ziva toch te laten dekken zoals we hadden gepland en tevens een mooie nest pupjes een hele goede start konden geven.

Deze jaren hebben ervoor gezorgd dat we weer een stukje gegroeid zijn. En ondanks dat we eigenlijk niet naar Hongarije konden, heeft het toch samen met mijn lieve vader mijn leven gered.

Nu na een zwaar bewogen jaar met heel veel hindernissen. Kan ik trots naar mijn gezin kijken, we hebben samen geknokt en gewonnen. Door deze crisisperiode weten we dat geluk in heel veel kleine dingen zit.

En ook al zijn we er nog niet helemaal toch ben ik gelukkiger dan ooit tevoren en dat is een fantastisch gevoel 😀

Natuurlijk had ik dit nooit alleen gekund en had ik hulp van mijn lieve gezin, mijn vader en mijn lieve zus Silvia en een schat van een moeder die voor mij van onschatbare waarde zijn en waar ik altijd op kan rekenen.

Daarom geef ik jullie een hele:

Ja dit jaar was heel zwaar maar ook een jaar waar ik met trots en opgeheven hoofd naar terug blik, en ik weet dat 2014 alleen nog maar beter kan worden!