Alle nieuwtjes omtrent deze site
Ik voel het weer door heel mijn lichaam! Het is er weer aan de ene kant is het zo vertrouwd, aan de andere kant is het oh zo moeilijk. Want het lukt me niet altijd om het gevoel die in mijn lichaam stroomt te negeren.
Dit jaar is het zo veel vroeger of lijkt dat maar zo? Ach je weet het niet maar het maakt ook niet zoveel uit. Het is ook wel weer fijn dat het er is al is het niet altijd even makkelijk.
Ik ben me ervan bewust dat heel veel mensen soms een beetje van ons schrikken! En helemaal ikzelf kan dingen zeggen waarvan mensen denken “Oh nee dat wil ik niet en doe het niet”. Maar gelukkig kan ik heel volhoudend zijn en soms ook zo dwingend dat mensen toch maar doen wat ik wil dat ze moeten doen.
Vandaag wil ik een best moeilijke opvoed les met jullie bespreken! Mijn fokker waar ik Diezel van heb had op een keer begrepen hoe ik mijn honden opvoedde en wilde dit ook met de aspirante kopers bespreken. Bij de vraag wat doet u als uw boerboel een andere hond aanvalt? Gooit u net als Anita uw hond op de grond?
Het was de dag voordat mijn leven ineens zo anders maakte.
Ik zat samen met Silvia in de auto en we waren er samen uit, na twee jaar vechten, verdriet maar ook veel belevenissen konden we zeggen papa is niet meer op deze aarde! Maar we hebben nog contact en kunnen hem horen.
4 jaar geleden zag ik ze voor het eerst een boerboel met een leverneus! Ik was totaal in love en vond deze man prachtig. Ik kwam er al heel snel achter dat een boerboel met een leverneus not done is en te vergelijken met de witte boxer. De leverneus en witte boxer zijn geen ras standaarden dus mogen niet gebruikt worden voor de fok.
Het is 18 uur later dan toen de eerste pup geboren werd en Ziva verliest een moederkoek. De dierenarts waarschuwde me al dat er nog iets in de baarmoeder zit en dat was dus nog een moederkoek. Terwijl ik het nest weer opruim zie ik Ziva persen, snel ren ik naar haar toe en nog voordat ik mijn handschoen heb kunnen pakken zie ik een paar pootjes uit haar vagina komen.
Maar 11 supergezond! 😀 En wat zijn ze prachtig!
Als ik al die lieve smakgeluidjes hoor in de bak naast me, dan word ik helemaal blij van binnen. Nu de nacht gevallen is en ik eindelijk uit kan rusten denk ik aan de laatste 48 uur.
Dinsdagavond rond 20:00 begon Ziva buiten te graven, en te graven ik dacht echt dat ze zo naar China wilde emigreren, in een rechte lijn naar beneden.
8 reuen en 3 teefjes
Oma (L)
Oma je bent verhuisd naar een heel nieuw leven.
Het doet wel een beetje pijn maar ik zou heel egoïstische zijn als ik zou zeggen “blijf alstublieft hier” ik weet dat het moeilijk was om te gaan, maar met behulp van Je kinderen is het gelukkig heel vredig gegaan.
Voor mij zelf viel het verlies in de eerste plaats wel mee, tenminste ik was heel stoer en vertelde iedereen “ach ze was al 88 en woont in een verzorging tehuis, het is goed zo”.
Mijn moeder en tante hebben het wel heel zwaar, ze zorgde heel goed voor mijn oma, waren er bijna elke dag. Lekker naar de geitjes en dan heerlijk zitten op het bankje. Mijn collega’s die wisten het al o je moeder zit lekker met oma op het bankje. Dat gaan ze missen o wat gaan ze dit missen de wandelingen en gesprekken met hun moeder.
Maar nu wij op de begrafenis waren en ik besefte dat ik mijn jeugd kwijt ben, staat de wereld op zijn kop. Met weemoed denk ik aan de tijden dat we bij oma en opa aan de tafel zaten en de koektrommel in het midden, en oma ons steeds een koekje gaf. Heerlijke kletskoeken of spritsen met roze glazuur en nergens waren ze zo lekker als bij oma.
En dan heel stil blijven zitten zodat je kon luisteren naar de verhalen van vroeger of gewoon over de aller daagse dingen. Buiten spelen op de hei lekker met me neven en nichten klimmen in de klimboom of rovertje spelen.
Het was altijd pret bij oma. Nu zag ik al mijn neven en nichten en voelde met de neven en nichten van toen nog steeds een band.
De jongste ken ik niet meer want die waren toen nog in de maak.
En zie ze huilen om mijn oma en denk ik bij mezelf hebben die het zelfde mee gemaakt als ik, hebben die ook aan de tafel gezeten en uit dezelfde koekjes trommel een koekje gekregen of uit de kast in de keuken de zelfde lolly’s mogen halen en dan wel twee want je heb twee handen en op een been kan je echt niet lopen, of voor onderweg.
Zei opa ook tegen hun wat zie er weer goed uit, of zo wat heb jij een bolle toet gekregen. Je moest dan lachen en gaf opa een zoen. Dan naar oma ook een kus en een liefde volle aai over je wang.
Op de fiets of met de trein helemaal alleen dat was een lange rit, maar aan het eind stond oma me op te wachten altijd waren ze er voor ons.
Toen werd ik zwanger en vroeg raad aan oma, ze vertelde over haar zwangerschappen want ze had er 14 meegemaakt dus als er iemand een expert was dan was het mijn oma wel en ze vertelde er zo graag over.
Opa is in 1999 overleden dat was ook al zo’n klap wat hield ik van die man en dan nu ook mijn oma waar ik ook ontzettend van hield en dit verlies werd me allemaal zo ontzettend duidelijk toen ik met tranen over mijn wangen luisterde naar de verhalen van mijn neven, nichten en tantes en ooms.
Ook oud zeer voelde ik opeens als een dolksteek mijn hart doorboren en nam mij mee met een wervelwind. Tjonge jonge waarom laat mijn gevoelens mij niet gewoon met rust denk ik later in de auto en ben blij dat we later met mijn lieve broer en (schoon) zussen en natuurlijk mijn moeder heerlijk bij haar thuis bij praten en alles nog een keer beleven, en dan voor even het verdriet te vergeten………………………….
Je kleindochter anita (K) (K) (K)
(foto’s gemaakt op 3 december 2007 door sillyconn.nl)
Hier is mijn moeder aan het wandelen met oma. Tante Riet en mijn moeder met mijn oma als ware fotomodel.