Dag 3 Van Harwich naar Londen maar dan wel met de trein…
Volgens de kapitein wordt het een rustige overtocht en ik ben toch wel een klein beetje benieuwd of ik toch zeeziek zou worden of dat ik net als altijd het heerlijk vind om te varen. Ondertussen kijken we onze ogen uit wat is het grappig om op een boot te zitten. Het is dan ook best jammer dat we naar bed moeten want we moeten er morgen weer vroeg uit al had ik me iets verrekend want we hadden al de Engelse tijd en werd dan ook een uur te vroeg wakker. Dit is best prettig want zo kunnen we nog even de boot verkennen en dan lekker ontbijten. Wat een keus en wat is het lekker allemaal.
Om 7 uur gaan we de boot af om op zoek te gaan naar de trein naar Londen. Gelukkig is dit niet zo’n moeilijk verhaal en we zitten al snel in de trein die pas over 20 minuten richting Londen vertrekt. Maar we zitten warm en droog dus we hebben totaal geen haast.
“De metro stelsel van Londen is gigantisch”
Het is een lange reis en ook de reis naar het hotel is best nog een eindje lopen. Nu is dit niet zo’n ramp, want wat is nu 1,5 uur lopen van de 6,5 uur die we beide dagen gelopen hebben… niets toch. Als we Station Londen Liverpool street binnen komen denderen doen we onze rugzak weer om en lopen maar.
Wat is onze lichaam “Naar de klote zeg” na een half uur lopen zien we een metrostation en ik bedenk dat ik de oyster card’s thuis heb laten liggen dus dit betekend dat we nieuwe moeten scoren. Londen is zo’n vriendelijke stad en ook nu worden we al gauw door een hele aardige metro mijnheer geholpen. Al gauw heeft hij ons alle weetjes over de Londen metro verteld en vooral hoeveel tegoed we op de Oyster Card moeten zetten.
Wauw ik kan me herinneren dat ik voor 3 dagen reizen best veel kwijt was als ik de Oyster Card thuis in Nederland wilde kopen en nu blijkt dat je per dag niet duurder uit bent dan 6,80 pond. Als we alle drie onze kaarten en tegoed hebben dan is het tijd om weer op weg te gaan.
De man laat ons inchecken en het blijkt de Central line te zijn. Dit is voor ons best een dingetje, want wij zijn niet zo’n held en helemaal niet met een rugtas om. We staan voor die enorme steile roltrap en durven alle drie niet over het randje heen om deze af te dalen.
De metro mijnheer kijkt ons verbaasd aan en biedt aan om ons naar beneden te helpen. Ik weet het misschien moest ik dit hier niet melden, want we lijken nu wel echte schijtlijsters ( oeps sorry ik heb op mijn kop gekregen omdat je tegenwoordig blijkbaar geen dieren meer mag gebruiken om je uit te drukken zoals bij domme ezel), maar we voelden ons wel een beetje als angsthazen… pfff sorry het flapte er gewoon uit.
Maar in ieder geval lacht hij ons niet uit, maar kijkt enorm verbaasd en je hoort hem denken “dit menen ze toch niet”. Ik vraag hem of we niet met de Circle line naar onze plek van bestemming kunnen komen. “Jawel het is 8 minuten lopen vanaf de Paddington Station” vertelt hij ons en hij geeft ons een kaart zodat we zeker weten de weg vinden naar de goede metrostation om zo via de Circle line naar onze plek van bestemming te komen.
Het duurde even voordat we de Metro station gevonden hebben, maar de Circle line zit vlak onder de grond en komt overal waar wij heen willen dus dat komt mooi uit. Eindelijk een half uur later komen we bij onze hotel Ashley aan.
We kunnen pas rond 14:00 onze kamer in, maar we mogen wel al onze rugzakken afgeven zodat we zonder bepakking verder kunnen. Dit is een heel verschil qua lopen en we voelen ons zo vrij als een vogel. Onze route bestaat uit de Diana Memorial tour alleen ik ben me van bewust dat we er maar een deel van lopen. Ik heb met Nicky in de winter een nieuwe route van gecreëerd en deze gaan we vandaag weer lopen.
Sowieso beginnen we in de Hyde park zo naar de Diana Memorial Fountain die in 2004 ter nagedachtenis van Diana door Koningin Elizabeth II is geopend. Onderweg naar de Hyde park komt Silvia in de bosjes achter een grote hek van een groot kantoorpand twee eekhoorns tegen. Deze twee eekhoorns krijgen de schrik van hun leven, want mijn zus valt ze letterlijk aan. Ze duikt er bovenop om een foto van ze te nemen alleen waar mijn zus geen rekening mee had gehouden is toch wel dat eekhoorns heel snel en behendig zijn plus nog nooit zo’n fanatieke toerist hebben meegemaakt. Het is dat Silvia niet dun genoeg is om door de spijlen van het hek te kruipen anders had ze het zeker gedaan. De eekhoorntjes waren ook al snel verdwenen tot grote teleurstelling van Silvia die nog nooit eekhoorntjes had gezien in het wild volgens haar zeggen.
“Sil we komen in de Hyde park genoeg eekhoorns tegen” stel ik haar gerust. “Als je alle eekhoorns van de Hyde park op de foto wil nemen moeten we nog wat weken erbij boeken” zeg ik er enthousiast bij. Eekhoorntjes in de Hyde park is net als ratten in een riool het wemelt ervan en ze zijn zo ontzettend tam dat ze gewoon uit je hand eten.
Natuurlijk is dit waarschijnlijk niet wenselijk, maar wij kunnen het niet laten en als we nog geen minuut in het park lopen hebben we aan Silvia geen kind meer, want elke eekhoorn is een foto waard. Nu baal ik sowieso want mijn batterij die ik dacht goed opgeladen te hebben is leeg dus geen foto’s met mijn Canon alleen maar met mijn telefoon en dat is zo waardeloos.
We wandelen naar de Diana Fountain en daarna gaat onze route naar de Buckingham Palace. Het is altijd heel grappig om deze route te volgen want er gaan dagelijks honderden toeristen dezelfde kant op. Het is dan ook gewoon een kwestie van de massa volgen en dit doen we dan ook de hele weg. Onze route eindigt bij de Tower Bridge maar daar zijn we nog lang niet. Westminister Abbey, Big Ben, St Paul’s Cathedral, London Eye alles wordt gretig door ons opgenomen. Het is alleen jammer dat we alles gezien hebben alleen ik weet nooit wat de namen er precies bij horen. Heel dom en daarom is het fijn dat we de foto’s hebben en na een beetje Googlen komt er een definitieve naam bij onze bezienswaardigheden .
Het is een prachtige dag en we snuiven gretig al de prachtige gebouwen in, we komen daardoor maar langzaam vooruit, maar dit maakt ons niet uit. We hebben de tijd van ons leven en wat hebben we een lol. Dan sluipt na een paar uur de vermoeidheid zwaar toe en begrijpen dat als we langs de boulevard naar de Tower Bridge gaan lopen dit nachtwerk gaat worden en we besluiten om dit laatste stukje de metro te nemen.
De Metro stelsel (die echt een hoofdletter verdiend) in Londen is echt enorm en gigantisch hier mag Nederland best nog wel een voorbeeld aan nemen. Als je ziet hoe groot Londen is zou het toch wel hilarisch zijn als we ook in Nederland een deel gewoon via de grond afstanden af gaan leggen. Weg file probleem. Als je ziet dat je in Londen per dag maar maximaal 6,80 pond per dag kwijt bent voor de metro zou dit toch een goedkope manier van reizen zijn.
Maar enfin wij maken vandaag graag gebruik van deze prettige manier van reizen (als je tenminste de circle lijn gebruikt i.v.m. onze schijtbroeken gedrag). We stappen uit bij halte Tower Hill en ik loop eerst naar The Tower of Londen deze prachtige kasteel die vroeger als gevangenis diende (nog niet eens zo lang geleden de laatste persoon die gevangen zat was in 1952). Als je om het kasteel loopt kom je uit op de Tower Bridge en die doemt zo frontaal voor je op. Dit is zo’n gigantisch mooi gezicht waar ik net als de eerste keer weer kippenvel van krijg.
The Tower Bridge zijn we niet in geweest, maar als ik de volgende keer Londen weer bezoek en die kans is heel groot wil ik hier echt naar binnen. Vooral omdat er negen Raven wonen en ik deze echt een keer wil zien. Maar nu is het al laat en het wordt tijd om bij Grazy Piano’s te gaan eten. We weten dat Samantha hier haar glutenvrije maaltijd kan krijgen dus waarom verder zoeken ?
Londen in de nacht is zeker een prachtige belevenis en we genieten dan ook van de verlichte Tower Bridge en alle mooie lichtjes om ons heen. Het is een genot om hier te lopen en zelfs een heuse kerstmarkt te bezoeken. We komen ogen tekort en vinden alles geweldig tot de vermoeidheid pas echt toeslaat en we voldaan de metro pakken om ons hotel op te zoeken.
Onze koffers staan al in onze kamer en we besluiten om onze lichaam uit te laten rusten om morgen onze tweede verassing uitgerust te laten beginnen. Het is alleen jammer dat zodra we heerlijk liggen er twee kinderen beginnen te huilen en te schreeuwen hun ouders geven waarschijnlijk niet toe waardoor de kinderen nog harder beginnen te huilen tot schreeuwend toe. Dit houd ongeveer tot half 12 aan en we beginnen het zat te worden. Gelukkig zijn we niet de enige en is het eindelijk stil en vallen we in slaap. Wat een geweldige dag we hebben 28.507 stappen gezet en 20,5 km gelopen ffffff