Wij trainen voor de 10 kilometer en ik hoop zo wat kilo’s kwijt te raken met behulp van mijn dochter en Herbalife
Het begon allemaal met mijn dochter haar nieuwe uitdaging! “Herbalife consulente” en als moeder doe je natuurlijk aan alle grillen van je kind mee. Nu ben ik begonnen met de overgang en ik moet eerlijk toegeven dat het qua gewicht een beetje de spui gaten uit loopt. Nu ben ik al maanden bezig met shake ‘s en repen dus was het niet zo moeilijk om van Weight care over te stappen naar Herbalife. Natuurlijk hoop ik dat Herbalife wel doet wat ze beloven en raak ik eindelijk een paar kilo’s kwijt.
Als je Herbalife producten gebruikt dan krijg je een gratis coach en de mijne is heel logisch mijn eigen kind. Ook geven ze bootcamp dit is een soort hindernisbaan met allemaal kracht en cardio oefeningen. Natuurlijk doe ik niet lullig en doe een les mee. Nou heeft de jongen die deze les geeft totaal geen respect voor mijn oude botten en ook al kon ik aardig meekomen je wilt niet weten hoe mijn spieren er aan toe waren aan het einde van deze les. Ik kon nog net bij de auto komen en Sam en mij naar huis brengen, daarna was het voorbij en heb drie dagen nodig gehad om weer normaal te bewegen.
Nee dit is het niet voor mij, maar gelukkig geven ze ook powerwalk. Powerwalk lijkt me veel meer in mijn straatje te passen, want ik als ex marathonloopster moet wandelen toch wel gaan lukken lijkt me. Niet wetende dat ons wandelclubje besloten heeft om heel snel te gaan lopen. Het kost me toch best veel moeite om het stel bij te houden en ik betrap mezelf een paar keer erop dat ik zit te hijgen als een benauwde koe.
Maar ik vind dit weer een heel stap voorruit om de nodige kilo’s vaarwel te zeggen. Als ik bij de derde les op de weegschaal sta kan ik met trots vaststellen dat ik weer een kilo ben aangekomen, maar dit is volgens de weegschaal -die je hele lichaam meet en precies kan vertellen hoeveel vocht, vet, bot en bmi is- allemaal spieren en spieren wegen nou eenmaal meer dan vet.
Vol trots op mijn extra kilo – hoe hebben ze het voor elkaar gekregen dat ik aankomen nu positief zie- ga ik verder met twee keer daags shake ’s en vezel/calcium pillen en aan de appels. Nu moet ik wel eerlijk bekennen dat ik deze shake ‘s echt lekker vind, want ik doe er banaan in en kokos plus frambozen, kersen en ander rood fruit. Het duurt dan ook niet lang dat ik niet meer zonder kan.
Dan krijgt Sammy een uitnodiging van haar nieuwe school “militaire verpleegkundige” om deel te nemen aan de intake test of te wel een soort sportdag alleen die wel heel belangrijk is omdat deze je verteld of je wordt aangenomen of afgewezen. De uitnodiging is wel al over drie dagen en 1 onderdeel is dat je 1800 meter moet kunnen rennen in 12 minuten.
Nu zijn er nog heel veel onderdelen dus is het toch wel handig als we meer gaan oefenen dan 1800 meter. Als goede moeder ga ik Sammy helpen om krachtiger te worden in haar benen en zo is mijn hardlooptraining begonnen. Sammy is geslaagd en deed het zo goed dat ze zelfs geslaagd zou zijn als ze militair wilde worden, maar ze is aangenomen voor de opleiding Militaire Verpleegkundige!
Enorm trots ben ik op haar prestatie en we hebben samen besloten om te gaan trainen voor de 10 kilometer. Heel heftig en ik moet zeggen dat mijn conditie echt super belabberd is en dat ik hoop dat het ooit nog iets gaat worden. Dat ik ooit weer in een vak sta om je eigen record te behalen. Om weer met een voldaan en trots gevoel door de finish te rennen en dan helemaal doodop maar met een goed gevoel uit te lopen….wat zou dit toch geweldig zijn.
Maar zover is het nog lang niet en na drie weken trainen en mijn vet die omgezet wordt door spieren en ik dus bijna op mijn top gewicht zit – 99 kilo – en hiermee bedoel ik dat ik nu nog zwaarder weeg dan dat ik begon – 97 kilo en ik moet naar mijn veilige, fijne 76 kilo -, maar logisch want spieren weegt nog steeds zwaarder dan vet…wauw wat een perfecte smoes zeg! Maar ik hou hem in stand, want ik vind hem wel prettig en ontzettend positief.
Nu lopen mijn dochter en ik drie keer in de week hard –tenminste ik loop twee lantaarnpalen op een drafje en 1 lantaarnpaal lopend. Hardlopen is dan ook nog niet echt het goede woord voor mijn sukkeldrafje. Maar enfin het is een begin en vandaag had ik een goed plan “laten we Mac ook meenemen!” roep ik naar Sammy. “Dat is goed voor hem en willen we hem voortaan ook mee nemen met lopen, moet hij net als wij rustig opbouwen” vertel ik mijn dochter enthousiast.
Sammy heeft altijd zoiets “als mijn mama het leuk vind dan doe ik wel mee :-)”. Zo gezegd zo gedaan Mac gaat met ons mee en zoals het altijd met ons gaat, hebben we voordat we de straat uitrennen al een gigantisch probleem. Als het weer tijd is om te rennen komt er ineens een klein swiffertje vermomt als hond naar ons toegerend zijn baasjes rennen achter hem aan, want hij is losgeschoten en heeft besloten om Mac te verscheuren. Tenminste zo’n geluid maakt hij wel en Mac gelooft er ook in al is hij relaxter dan ik.
Mac zat dat kleine swiffertje echt aan te kijken alsof hij dacht “doe niet zo druk klein mormel”, maar toen hij ook nog wilde happen toen werd hij het wel een beetje zat. Gelukkig kwam eindelijk het kleine vrouwtje hem pakken zodat wij weer verder kunnen rennen.
Wat wel heel prettig is, is dat Mac het net als ik ook best zwaar vond. Sammy nam hem een paar keer over, maar dat kon hij lichamelijk niet echt aan en was ook reuze blij als hij weer net als ik konden wandelen. Ook mocht hij een paar keer los meelopen, maar het werd wel heel druk met auto’s op ons landweggetje dat ik hem toch maar weer aanlijnde.
40 minuten duurde onze training sessie en we hebben 4 kilometer gelopen. Nog veel te langzaam, maar het begin is er! Op naar de vijf kilometer in 30 minuten en dan mogen we trots zijn op onszelf. Al weet ik zeker dat mijn kind het makkelijk kan halen, maar Mac en ik moeten nog even oefenen!
Toppers ?