Tot ziens 2018! Welkom 2019!
Zoals jullie hebben gemerkt is het onderhouden van een website de laatste jaren best een dingetje geworden. Ik ben gek op schrijven, maar het lukt me niet altijd meer om de juiste noot te vinden. Hoe makkelijk het ging toen mijn hele roedel nog bij elkaar was hoe lastig het nu gaat terwijl mijn inspiratie bronnen weg zijn.
“Soms blik je terug om eindelijk te zien dat er nog genoeg over blijft om over te schrijven”
Natuurlijk moet het schrijven niet alleen afhangen van bepaalde dieren en zouden er ook nog andere zaken er toe moeten doen. Maar dat is blijkbaar voor mij heel moeilijk. Ook bleek na het overlijden van Mac het gigantisch stil in huis. Wauw wat miste ik mijn Soulmate.
Mac bleek mijn hele leven te beheersen zonder dat ik het merkte en als degene wegvalt die je aandacht opeiste zodra je je ogen opend val je heel diep. Ik hoefde niet meer vroeg op te staan. Ik hoefde niet meer tussendoor naar huis. Ik hoefde niet meer van te voren te bedenken hoe ik mijn wandelroute ging indelen.
Er was geen hond meer die elke minuutje van de dag aandacht wilde of gewoon geaaid wilde worden. Er was geen hond meer die een gigantische goede ingebouwde klok bij zich had en mij precies vertelde wanneer er gegeten moest worden, wanneer het tijd was om naar buiten te gaan. Of gewoon om zich heen piepte totdat hij dacht “yes op deze aandacht zat ik te wachten”.
Ik kon doorslapen en werd ’s nachts niet meer wakker gemaakt omdat mijnheer vond dat het tijd was om even de buurt te verkennen. Of dat het niet pluis was in de omgeving en heb je die verdachte schaduwen niet gezien in de tuin…. Nou ikke wel riep hij dan heel verontwaardigd als ik hem vertelde dat hij nu eens zijn bek moest houden.
Samen met haar broer gekke Mac
Ook loop ik niet meer midden in de nacht een extra rondje omdat Mac bedacht had dat hij heel nodig moet plassen, terwijl het alleen maar een smoes was om even een frisse neus te halen. Als je dacht om hem gewoon even de tuin in te laten kwam je bedrogen uit, want dat is geen bal aan dus bleef Mac irriteren tot we echt naar buiten gingen.
Natuurlijk heb ik het allemaal zelf gedaan, want waren Ron en ik op vakantie was ook Mac heel rustig thuis en kon hij wel uitslapen en hoefde hij er ’s nachts niet uit. Maar weet je ik genoot van deze momenten met mijn vriendje en ik zag het niet als een handenbindertje maar gewoon als “dit is gewoon mijn Mac”.
Mijn boelies en ik
De wandelingen met Mac waren heerlijk al kwam dit wel door het vele trainen. Mac was in het begin van zijn leven heel onzeker waardoor hij net als Scooby dooby doo in mijn armen sprong bij alle momenten die hij eng vond. Dit was best lastig en ik heb ook van alles geprobeerd om dit te veranderen. Gelukkig leerde Mac snel en al gauw kon ik hem overal los laten en waren we samen op ontdekkingsreis.
Mac nam ik al gauw alleen mee omdat dit zo ontzettend fijn lopen was met hem. Hoe vaak ik niet hoorde hoe lief hij was voor een Boerboel mannetje. Hij kon het met alle honden vinden en als dit toch nog een dingetje was reageerde hij op elke “No” en liet hij de hond met rust.
lekker ravotten
Maar na al die maanden mijn Mac moeten missen en we nog vier heerlijke boelen om ons heen hebben lopen. Een Cloontje die op Mac en Diezel lijkt ze wil zoveel aandacht en het liefst kroelt ze de hele dag door. Chibi die net zo onzeker is als Mac en waaks zoals haar moeder is weer een enorme uitdaging en wat is ze lief. Daisy die haar broer enorm miste heeft nu Chibi als opvolger van haar broer gevonden die twee zijn onafscheidelijk en Daisy speelt na jaren weer als een pup. Ziva heeft eerst haar papa moeten missen en toen haar mannetje en zoon Mac dit was echt zo moeilijk.
Ze was extra aanhankelijk en wist even niet meer hoe ze alles moest bolwerken. Maar we hebben haar geholpen en ze geniet nu van haar oude dag en heeft Cloontje als speelmaatje. Ook liggen ze graag bij elkaar en dit geld ook voor Chibi en Daisy.
Als je het zo bekijkt is er nog genoeg om over te schrijven en ik zal de draad weer oppakken. Al heb ik dit eerder beloofd, maar ik vraag om een tweede kans…..
Hallo 2019 hier ben ik weer…. Terug van weggeweest!