En een prachtige burpee op het schapenweide op deze regenachtige zondag! Ik ben er weer trots op!

Zo klaag ik dat we geen reu meer in huis hebben en zo wordt je op je wenken bediend. Chibi heeft bedacht dat zij deze rol heel graag op zich wilt nemen en heeft met glans deze vacature in de wacht gesleept. Of ik hier heel gelukkig van wordt? Ja eigenlijk wel, want mijn reu/dame is wel heel vermakelijk.

“De beste baan is waar je, je ziel en zaligheid in kan stoppen!”

Al sloeg ze af en toe wel vreselijk door met haar “reu” rol. Vooral toen ze bedacht dat als je voor reu in het leven verder wilt gaan, je toch ook puppies wilt voortbrengen. Daisy was hiervoor de pineut en speelde het spel met veel enthousiasme mee. “Daisy hou nou toch op!” riep ik vaak gefrustreerd. “Je geeft je zus alleen maar valse hoopt. Chibi is geen reu dus al dat rijden heeft echt geen zin”.

Maar je denkt toch niet dat ze mij geloofde? Welnee en de dames gingen gewoon lekker verder. “Het gaat niet zo goed vrouwtje” roept Chibi naar me helemaal uitgeput. “Oh nee joh wat raar” rol ik quasi verbaasd met mijn ogen. “Hoe kan dat nou je doet zo je best” zeg ik medelevend maar met een aardige sarcastische ondergrond.  “Maar misschien heb ik het al voor elkaar en komen er toch nog puppies!” roept Chibi ineens verheugd en gaat op zoek naar Daisy om haar het goede nieuws te vertellen. Hopeloos wordt je van zo’n suffe teef die er van overtuigd is dat ze een reu is geworden.

Ik durf haar dan ook maar niet te vertellen dat ze echt wel iets mist om voor reu door te gaan. Het is dan eigenlijk ook best heel grappig. Vooral als ze met haar zus Daisy op stap is. Daisy heeft namelijk beloofd haar te helpen, want Daisy heeft heel veel reu ervaring -Daisy is jarenlang met Mac op stap geweest dus ze weet alles over gekke reuen-.

Als we lekker aan de wandel zijn en er komt iets spannends aanlopen en geloof me dit kunnen honden, mensen, kinderen, fietsers zijn, dan begint Chibi eerst haar lippen af te likken en dan kijkt ze super zenuwachtig naar Daisy. Als Daisy stok Stijns blijft kijken kalmeert Chibi zichtbaar en loopt opgelucht weer verder -gelukkig ik hoef niets te doen denkt ze vast opgelucht-. Als Daisy zich ook iets groter maakt en een heel klein piepje of grommetje slaakt is dit al genoeg om Chibi in de hoogste paraatheid te krijgen.

Ze gaat dan helemaal uit haar plaat en Daisy die sjokt rustig verder en kijkt mij nog even aan om te zeggen “zo vrouwtje dat heb ik weer even goed geflikt”, “hoe makkelijk is het om mijn zus op te jutten”- af en toe betrap ik Daisy erop dat er een super glimlach op haar bek verschijnt-. “Doe even normaal Daisy en jij helemaal Chibi er is helemaal niets aan de hand” roep ik geïrriteerd. Gelukkig heb ik doordat dit al een tijdje uit de hand loopt, Chibi zover gekregen dat als ik het een belachelijke reactie vind ze dit accepteert en ze -wel een beetje beledigd- brommend stopt en doorloopt.

Echt jullie moeten dit eigenlijk zien, want het is zo ontzettend vermakelijk hoe Chibi zich uitslooft. Ik prefereer dan ook om Chibi samen met Daisy uit te laten, want met mama Ziva is echt een drama.

Ziva die vindt het niet alleen leuk om Chibi op te stoken. Ze vind het nog leuker om lekker mee te doen en om twee hysterische opgefokte boerboels te kalmeren is best een dingetje. Natuurlijk lukt het wel, maar voor de omgeving is dit geen reclame -en ik zit er niet op te wachten dat de mensen nog banger worden voor grote honden-.

Waar ik wel reuze trots op ben en ik snap dat wat ik jullie nu ga vertellen echt verbazingwekkend is. Zodra ik de dames los gooi dan heb ik de voorbeeldigste boerboels ooit. Er kunnen mensen en honden langslopen – fietsers ook wel maar niet als Ziva meeloopt 😊- het maakt mijn meiden niet uit. Mensen vinden mijn honden eng en spannend en ik heb alle vier boerboels geleerd dat als ik “wacht” roep ze ook echt wachten en de mensen met honden kunnen dan langslopen en dan roep ik “oversteken” en ze lopen dan over om onze pad te vervolgen.

“Mam je hebt nu eindelijk bereikt wat je altijd wilde bereiken” zei mijn dochter pas geleden tegen me toen we heerlijk aan het wandelen waren. “ja dat klopt ik heb eindelijk boerboelen die gewoon mee wandelen zonder dat alle andere mensen en honden belangrijker zijn dan ons” zei ik tegen Sammy en ik vind dit geweldig en lekker relaxed.

Het is daarom best vermakelijk dat ze aan de lijn soms zulke rare capriolen uithalen en vooral Chibi. Vandaag ook weer het regent verschrikkelijk en ik had besloten om Daisy en Ziva samen uit te laten. Ziva heeft enorm last van de regen en staat daarom wat moeilijker op en beweegt zich veel strammer dan normaal. Daisy heeft een enorme hekel aan nattigheid – ze is niet voor niets ons prinsesje- en daarom zou een lang rondje weinig zin hebben.

Cloontje is gek op de bal dus ik liep eerst met haar naar de schapenweide zodat we even lekker met de  bal konden gooien.  Het is uiteraard enorm rustig en Cloontje en ik hadden dan ook de hele weide voor ons zelf. Cloontje was lekker moe en super blij na onze ronde en toen was Chibi aan de beurt.

Normaal gesproken is ze ook niet zo gek op nat weer, maar vandaag had ze er zin in. Bij de schapenweide aangekomen besluit ik ook met haar te gaan spelen. Nou weet je nooit of ze zin heeft om het balletje te halen of dat ze hem ook terug wilt brengen. Chibi is net als Mac en Diezel niet zo consequent en is al heel snel afgeleid om dit spelletje lang vol te houden.

Na 3x gooien en tot mijn volle verbazing brengt ze het balletje ook nog naar me terug, en na de mooiste worp ever verdwijnt de bal onder een stenen kunstwerk. Dan hoop je als vrouwtje dat je hond deze zelf hieronder vandaan kan krijgen. Maar geloof me op dat moment bedenkt Chibi “zo dit wordt te moeilijk dus ik stop ermee”.

“Balen! Ik hoop dat de bal niet helemaal onder de steen ligt” denk ik terwijl ik ernaar toe loopt. Pfff gelukkig ligt hij in een kuil net onder het stenen monument. Al kan ik er alleen maar bij als ik op mijn knieën ga zitten. Niet echt ideaal met dit natte weer en ik besef dat me dit niet gaat lukken zonder dat mijn broek droog en schoon blijft – nu is het toch altijd weer een wonder als je schoon en droog thuis komt als je de honden uitlaat-.

Als ik eindelijk weer op twee benen sta met het balletje in mijn hand springt Chibi om me heen van enthousiasme. Ik gooi het balletje en doordat Chibi zo blij is gooit ze me met een souplesse van heb je mij daar zo op de grond. Terwijl ik de grond op zoek en gelijk denk “daar ga ik! Weg lekker droge schone kleding… dit wordt pas echt een nat modderige pak”. Zodra ik de grond raak probeer ik me zo snel en gracieus op te staan en ik ben echt wel trots op mezelf hoe snel en soepel ik dit voor elkaar krijg.

Omdat het op een open weide gebeurt met allemaal verkeer, huizen, mensen, fietsers om me heen doe ik net alsof dit bij onze spel hoort en ren ik gelijk naar de bal die Chibi voor me heeft laten liggen. Ik schop de bal en kan er zelf achteraan en dan na al dat geren en overdreven leuk te doen durf ik eindelijk achterom te kijken. Pfff gelukkig niemand heeft het gezien en ik pak de bal op en doe hem in mijn zak.

Net op tijd want er komen van alle kanten mensen met honden aangelopen en dit vind Chibi altijd best spannend en duikt snel achter me als ze een hond te dichtbij vind komen. Ook blijken heel veel mensen Chibi toch een beetje eng te vinden, dus om de mensheid gerust te stellen lijn ik mijn dame aan en wandelen we weer rustig naar huis.

Aan de riem is ze heel wat stoerder dus als we een reu aan zien komen lopen scheld ze hem verrot en gedraagt ze zich weer als hoe een reu in wording is hoort te gedragen. Ook als ze schrikt van een struik probeert ze die angst aan te jagen door helemaal uit haar panty te gaan en ik kan alleen maar denken “wat ben je toch een ontzettend suffe boerboel meisje”.

Het is altijd leuk om zulke verschillende type boerboelen te hebben en ik geniet er ook volop van. Ook is het fijn om altijd weer stof te hebben voor een verhaal. Al begrijp ik voor vele onder ons dat dit verhaal weer iets te lang is… Sorry hiervoor, maar korter kon ik hem echt niet maken 😊

Een fijne zondag allemaal!