Dat vraag ik me af als drie hysterische keffertjes langs ons lopen, en mijn honden voor van alles uitmaakt!
“Vrouwtje waarom schelden die hondjes zo naar ons” vraagt Daisy verontwaardigd aan mij. Ik weet het niet lieve meid, “maar we hebben toch niets gedaan?”. Nee Daisy jullie zijn heel lief deze ochtend, en ik snap ook niet zo goed waarom deze kleine keffertjes zo lopen te schelden. “Oh nee dit pik ik echt niet van zo’n klein opdondertje!” Roept Daisy opeens heel boos en begint als een viswijf naar de overkant te schreeuwen. Mac die alles heeft aangehoord, maar als een verstandige boerboel (ja mijn ventje kan ook best wel de wijste zijn) doorloopt alsof hij zich niets van al dat gescheld aantrekt, begint nu ook mee te mopperen.
Hallo jongens roep ik boos! Hier doen wij niet aan mee, dat die drie kleine opdonders geen opvoeding hebben genoten, dat is heel jammer, maar jullie wel! Dus doorlopen en doe maar net alsof jullie ze niet zien of horen. Daisy moppert nog wat om haar heen, en Mac die altijd in is voor een dolletje wakkert zijn zusje haar woede nog een keer goed aan, om zomaar uit het niets in haar poot te bijten. Dat laat Daisy zich geen tweede keer gebeuren en pakt Mac bij zijn billen. Oké kappen nou! Roep ik mijn twee pubers toe, en gelukkig hebben ze hun bitterballen even uit hun oren gehaald, om het gescheld van die drie kleine keffertjes goed te horen, want ze luisteren tot mijn volle verbazing direct.
De mevrouw sleurt ondertussen het drietal schreeuwende keffertjes met zich mee, zonder op of om te kijken. Mijn twee pubers heb ik weer onder controle en vertel ze heel zacht dat ze maar niet meer moeten luisteren naar zulk onbehoorlijk gedrag. Jullie zijn veel wijzer en slimmer dan die drie hondjes, dus laat ze maar lekker schelden en zo lopen we rustig verder, genietend van de ochtendrust die weer over ons heen is gedaald.
Terwijl we verder lopen verbaas ik me er toch steeds weer over, dat mensen hun kleine keffers gewoon niet opvoeden. Mijn boerboelen mogen echt niet naar andere honden blaffen en grommen. Dat is een Big NO! Ze krijgen ook echt op hun kop als ze dat doen, logisch want ik heb mijn kinderen ook geleerd dat je mensen en dieren met respect moeten behandelen, en daar hoort schelden of schreeuwen niet bij.
Nou zitten mijn beide jonge boerboelen in hun puberteit (zoals jullie in mijn verhaal van gisteren kon lezen), en kunnen ze af en toe lekker mee schelden. Maar als opvoeder vertel ik ze ook direct dat dit niet netjes is, en het gewoon niet mag. Schelden doet misschien niet fysiek pijn, maar het kan je zeker wel raken. Natuurlijk weten we niet altijd zeker wat de honden tegen elkaar roepen, maar aan hun lichaamstaal en reactie van de ander kunnen we het aardig invullen.
Daarom zou het wel eens leuk zijn als mensen die keffertjes hebben, ook hun hondjes een keer opvoeden. En net als ik en andere groot honden bezitters hun honden corrigeer als ze een andere hond zitten uit te schelden of gewoon aan het provoceren is. Zodra mijn hond blaft, gromt dan is het een rothond die dominant is en als ze een beetje te enthousiast uit hun dak gaan zelfs vals.
Wat wel heel leuk is, is dat je soms het verschil kan maken en dit dan ook duidelijk ziet. Ziva heeft een enorme hekel aan een hazewind hond. Elke ochtend komen we haar tegen en Ziva kan haar bloed wel drinken. Waarom ik heb echt geen idee, het is weer echt een Ziva dingetje. Toen het baasje en ik elkaar voor het eerst tegen kwamen, hadden we de grootste moeite om onze twee kempkippetjes bij ons te houden.
Ziva had ik binnen no-time op de grond voor een time-out terwijl Diezel de hazewindhond wel zag zitten. Maar Diezel houd wel van vrouwen met een beetje pit :-). De man liep met een scheldende viswijf verder en Ziva die mocht weer opstaan toen ze rustig was geworden. De tweede ochtend kwamen we elkaar weer tegen, hetzelfde ritueel en de man bleek geleerd te hebben van mijn actie, want hij gaf zijn bakvis ook een flinke correctie en een goede berisping. Mopperend liepen onze teven weer verder.
De dagen daarna werd het gescheld minder en konden het baasje en ik elkaar zonder gescheld van de meiden gedag zeggen. Nu zien we elkaar nog elke ochtend en de meiden negeren elkaar gewoon. Vriendinnen zouden het nooit worden, maar ze gedragen zich nu wel als volwassen meiden namelijk met respect.
Ik wil hiermee zeggen dat als iedereen hun honden een beetje opvoed en corrigeert als ze ongepast gedrag vertonen, het voor iedereen veel relaxter lopen is. En hoeven die kleine keffers niet meer meegesleurd te worden door hun baasjes die duidelijk niet weten wat ze met het onbehoren gedrag aanmoeten…