Mijn hond is angstig! Hoe moet ik nu reageren!

Natuurlijk begrijp ik heel goed dat jullie nu denken, wauw dit is pas echt mosterd na de maaltijd. En deze reactie kan ik heel goed begrijpen, ik deel jullie mening ook wel een beetje en ik heb er zeker aan gedacht om dit verhaal tot volgend jaar december te bewaren.

Maar het is natuurlijk onzin om dit te doen, omdat angst een relatief ruime emotie is, die niet stopt na oud en nieuw. Voordat de vuurwerk gekte een feit was hadden we al een aardige discussie over “wat te doen als je hond angstig is”. Iedereen had een andere mening en het was best leuk om te horen hoe er gedacht werd.

Er werden honden voor de leeuwen gegooid met de gedachten “je moet het zelf oplossen, daar wordt je groot van”. Mijn weerwoord is dan ook heel simpel als je zoontje of dochtertje bang voor iets is dan zeg je toch ook niet “zo schat zoek het maar uit want daar wordt je volwassen van”, nee je pakt je kind bij de hand en gaat samen het gevaar tegen moet, zodat ze zelf zien dat het helemaal niet zo spannend is zoals het lijkt.

Ook werd er geopperd “ik neem mijn hond in mijn armen en bescherm ze voor heel de wereld”, ik weet het, de boerboel eigenaren kijken nu hopeloos naar hun hond en bedenken hoe gaan ze dit voor elkaar krijgen. Nee dat gaat niet lukken want daar zijn ze iets te zwaar voor, en ik weet uit ervaring dat dit ook niet zo handig is, natuurlijk voelt de hond zich nu niet angstig meer, maar voelt zich oppermachtig, lekker in de armen van hun baas. Maar als het toevallig een hond is waardoor de hond angstig reageert kan dit nou net een aanval veroorzaken. Of nog erger, dan wordt de volgende ontmoeting waarschijnlijk een drama.

Als je met gezond verstand naar je roedel kijkt en je denkt zelf ook een beetje na, weet je dat het opvoeden van honden en kinderen bijna hetzelfde is. Het beste is om je hond steun te geven die ze nodig hebben. Ik heb zoveel van mijn boerboelteef Ziva geleerd want zij laat mij precies zien hoe je, je als roedelleidster moet gedragen zonder dat ze aan mijn leiderschap twijfelt.

Op een keer ben ik met Diezel aan de wandel en we komen een hond tegen die Diezel helemaal afmat. Mijn kennis in die tijd was zoals de meeste mensen dachten “laat je hond het maar zelf uitzoeken want daar worden ze groot van”. Ik liet het ook een tijdje gaan, mijn trainer van toen zei ook altijd een gevecht duurt maar 10 seconden.

Dit macht spelletje duurde wel langer dan het officieel zou moeten, maar er ging bij mij geen belletje rinkelen en liet ze het samen uitvechten. Toen het bijna gênant ging worden en Diezel voor de zoveelste keer steun bij mij kwam zoeken, ben ik met hem weggelopen.

Dat ik het verkeerd had aangepakt en niet zoals een roedelleidster zou moeten reageren, merkte ik al heel snel. Diezel was de vertrouwen in mij totaal kwijt en luisterde niet meer. Met trainen ging het superslecht en de oefening “AF”, deed hij helemaal niet meer, want waarom zou je voor een ondergeschikte af moeten.

Ik ging me daarna verdiepen in hoe ik wel had moeten handelen en Ziva was daarin mijn steun en toeverlaat. Ziva is heel duidelijk en ik merkte al snel dat er niets mis mee is om je maatje te steunen in een gevecht of angstige situaties.

Al snel kwamen we weer in penibele situatie een grote reu kwam onze kant op gelopen en de geluiden die hij uitkraamde voorspelde niet veel goeds. De mevrouw van wie de reu was had het veel te druk om al haar honden bij zich te houden en hield zich nog net niet aan een boom vast.

De paniek straalde van haar af en ze wist niet hoe snel ze weg moest komen van Ziva, Diezel en mij. Maar ondertussen had deze grote mooie reu vrij spel en Diezel ziet een vechtpartij niet zitten. Hij houdt nou eenmaal niet van dominante honden, daar is hij een beetje bang van.

De reu komt dichterbij en ik ga snel tussen Diezel en de reu staan (terwijl Diezel nog net niet achter een boom probeert te kruipen), dreigend staat hij voor mij en Ziva reageert direct om naast mij te gaan staan. Dit is voor de reu de druppel en nog na grommend kiest hij eieren voor zijn geld en rent naar zijn vrouwtje die zeker al een kilometer ver loopt.

Zodra mijn honden bang zijn voor iets sta ik even stil om ze goed te laten zien wat de dreiging is en loop dan verder. Als het honden zijn waar ze bang voor zijn en het is volgens mij onterecht dan aai ik de honden eerst en kijk dan hoe ze op elkaar reageren. Zie ik dat het fout gaat ga ik er altijd tussen staan, dat doe ik nu ook als de jonge honden mot met elkaar hebben.

Lukt het mij niet om ze te laten stoppen, is Ziva er altijd om mij te helpen. Of is Opa Diezel dichterbij dan staan we met zijn drieën daar om de gemoederen te sussen. Denken ze dat ik het best alleen aan kan dan kijken Ziva en Diezel me aan met nog net geen “succes” in hun ogen 😛

Zijn ze bang voor vuurwerk dan laat ik ze tegen me aan liggen, bij Diezel ben ik zelf over hem heen gaan liggen, omdat zijn tong al blauw werd, net zolang tot hij weer rustig is en dat heeft geholpen want elk jaar is hij weer wat minder bang.

Ziva doet dit ook als de jonge honden bang zijn, dan gaat ze tegen ze aan liggen, of gaat ze tussen hen en de dreiging staan. Ook helpt ze Daisy door haar onzekere periode heen en geeft ze haar de aandacht die ze nodig heeft.

Je mag nooit laten zien dat jij bang bent is ook zo’n uitspraak waar je soms helemaal niets aan hebt. Als er een rotje afgaat en jij verwacht hem niet dan schrik je jezelf rot en geloof me ook ik spring dan wel eens hoger dan nodig is. Maar het is dan niet zo dat mijn honden denken “ojee mijn vrouwtje is bang dus hebben wij alle recht om nog banger te zijn”. Nee gelukkig zijn honden slimmer dan je denkt want ze hebben heus wel in de gaten dat je daarna weer rustig bent, omdat je heel snel hersteld.

Zo zijn Ziva en ik ons heel vaak doodgeschrokken door fietsers die ineens achter ons kwamen rijden, terwijl we op de stoep liepen. Het leek af en toe wel of ze het expres deden, want we hadden er zo vaak last van. Ik en Ziva maakte een sprongetje in de lucht en toch is ze niet bang voor fietsers, al wilt ze, ze af en toe wel pakken om tot stilstaand te manen.

Nee als jij jezelf snel hersteld en daarna weer de oude trouwe kalme zekere roedelleidster bent is er niets aan de hand en kan jij je honden weer ervan verzekeren dat er niets aan de hand is.

Daarom mensen behandel jou lieve viervoeter hoe jij behandeld zou willen worden in angstige situaties en dan zult je zien dat ze veel sneller herstellen, dan dat je ze voor de leeuwen gooit en het ze zelf laten uitzoeken….iedereen wilt toch een beetje steun in moeilijke of angstige situaties!