Gelukkig is Ziva een perfecte speurneus! En samen met haar dochter zijn ze onverslaanbaar!
Er staat een fietser op ons te wachten, tenminste dat neem ik aan. Deze heer of vrouw “heb echt geen idee, wat voor een geslacht deze persoon heeft” blijft stokstijf staan met de fiets aan de hand.
Af en toe kijkt deze persoon even of we al dichterbij zijn gekomen. Alleen Diezel heeft een paar goede bestsellers gevonden onder de pismail en kan zich er niet zo goed toe verzetten om door te lopen.
’s Avonds lopen we altijd eerst met de mannen om daarna met de vrouwen te gaan wandelen. Mac die houd zich altijd vast aan Diezel zijn gedrag, want Diezel is een hele rustige reu en maakt zich niet zo snel druk. Volgens mij heeft de fietser “die nog steeds geduldig op ons wacht” een heel belangrijk boodschap voor ons, want haar geduld is echt noemenswaardig.
Als we eindelijk bij de fietser aankomen, doet ze haar capuchon af en zie ik eindelijk haar ware gezicht “het is het bazinnetje van Charlie en Rex. Natuurlijk gaat Mac bij het zien van Charlie zijn vrouwtje helemaal uit zijn panty, want zo lief vind hij Charlie en Rex niet. “Hebben jullie Charlie gezien” vraagt ze hoopvol. “Nee! Is hij weer weggelopen?” vraag ik haar en ondertussen denk ik “gelukkig hebben wij hem nog niet gezien, anders gaat Mac helemaal uit zijn plaat van angst”.
“Ja hij ruikt continu loopse teven”, “opeens kreeg hij door hoe hij de deur open moest krijgen en zag hij kans om er vandoor te gaan”, “ik ben al de hele avond aan het rondrijden, maar kan hem nergens vinden”, haar stem wordt steeds wanhopiger. “Ik ben zo bang dat hem wat overkomt. We hebben de dierenambulance al gebeld en ook Amivedi is gewaarschuwd.”
“Nu zag ik jou lopen en ik hoopte dat jij hem misschien ergens had gezien. En?” vroeg ze me hoopvol. “Nee sorry wij hebben hem niet gezien”. Ondertussen is Mac nog steeds een hysterisch knul al heeft Nicky hem aardig onder controle. Mac is zo bang voor de twee herders dat is echt niet normaal meer.
Ik beloof haar dat we straks met de meiden een extra rondje zullen lopen, want Charlie is altijd gek op Ziva geweest, dus als hij hier rondzwerft gaat hij Ziva vast achterna. Heel blij met mijn hulp springt Charlie zijn bazinnetje weer op de fiets en gaat verder met haar zoekactie.
Nicky en ik gaan snel verder met ons rondje, maar we lopen nu wel ietsje sneller. Ik moet er niet aan denken als Mac en Charlie ineens tegenover elkaar staan. Het is me al eens overkomen, maar toen liet ik Diezel los en mijn reu nam Charlie mee zodat Mac even op adem kon komen. Zodra Diezel Charlie naar zijn baas had gebracht kwam hij weer terug en konden we weer verder wandelen. Ja mijn Diezel is voor Mac een veilige baken, die hem altijd weer uit de brand helpt.
Nu wilden we dit niet meemaken vandaag, dus liepen we snel naar huis om de meiden op te halen. Zodra we met de meiden het huis verlaten, gaat Ziva haar neus de lucht in en begint ze heel zacht te brommen. Charlie is duidelijk in de buurt! Ziva is daarin tegen zo makkelijk te lezen. Ook Daisy “die haar mama zo goed kent en precies weet waarom haar moeder zo reageert” doet haar neus de lucht in en begint te piepen.
We lopen verder en de twee meiden ruiken Charlie overduidelijk bij elke stap wordt Ziva zenuwachtiger. Haar vriendje is in de buurt en zij wilt maar één ding “er naar toe”, “of hem verscheuren omdat hij haar dochter wilt verleiden! Dat weet je met Ziva nooit echt zeker ”.
Opeens roept Nicky “Kijk mama daar loopt een zwarte hond!” Als ik kijk is de hond alweer foetsie en we lopen snel verder. Zodra Charlie de meiden heeft gelokaliseerd blijft hij vast bij ons in de buurt, is mijn idee. We komen al bijna aan de einde van onze woonwijk, als Charlie in de buurt is moet hij nu toch bijna te zien zijn.
En dan zie ik hem ineens het veld op komen lopen! De meiden staan op scherp en ik geef Ziva aan Nicky en begin te rennen. Nicky loopt rustig met beide meiden verder terwijl ik naar het huis van Charlie en Rex toe loop. Terwijl ik aanbel hoop ik dat Charlie nog wel even blijft snuffelen voordat hij weer achter Ziva en Daisy aanloop. Dan staat de baas van Charlie voor mijn neus en in het kort vertel ik wat we gezien hebben. Zenuwachtig pakt hij zijn jas en rent de richting op waar ik Charlie vijf seconden geleden had gezien.
Ondertussen komt het vrouwtje van Charlie ook weer op de fiets achter me aangereden, terwijl Nicky met de meiden mijn kant op komt lopen. De meiden hebben de geur van Charlie weer opgevangen en zo lopen wij de baasjes van Charlie achterna. Even schrokken we ons even dood, want het baasje viel bijna door de zenuwen van een ongelijke stoeptegel, maar gelukkig bleef hij op de been.
De Rutgerstraat hoor ik iemand gillen en als we bij de hoek aankomen waar ik Charlie voor het laatst gezien heb, komen twee heel gelukkige en opgeluchte baasjes de hoek om met een stoute ondeugende Charlie aan de lijn.
Ziva is heel boos op Charlie en geeft hem even op zijn donder “Dit doe jij je baasjes nooit meer aan, ze kregen zowat een hartverlamming van dat roekeloze gedrag van jou. De volgende keer als je weer zoiets flikt bijt ik je kop eraf,” roept Ziva kwaad. En geloof me als Ziva boos is dan zorg je dat je bij haar uit de buurt komt.
De baasjes weten niet wat ze allemaal moeten zeggen om ons te bedanken, ze zijn zo enorm blij. En wij? Wij zijn heel blij dat Charlie weer veilig thuis is en hopelijk heeft hij iets van zijn actie geleerd.
Maar ik denk het niet hoor, want het verstand zit bij een reu nog steeds tussen zijn poten