Spelen met de hond mag zolang je maar van hem wint!

Begin geen spel als je denkt dat je hem niet gaat winnen!

De laatste zin waarmee ik eindigde op mijn vorige website was “Mijn volgende verhaal gaat over een bijzondere ontdekking die ik wederom van Ziva heb geleerd”. Ik heb jullie het niet meer mogen vertellen, maar nu ik weer back to business ben ga ik jullie dit zeker niet onthouden.

Ziva straft haar ondeugende pup

Je leest en hoort het bij elke training “spelen mag maar je moet er voor zorgen dat je wint, anders mag je er niet aan beginnen”. Ik weet nog dat ik me ook hopeloos voelde als Diezel weer eens van mij won omdat hij gewoon te sterk voor mij is.

Toen besloot ik dan maar de regel “spelen mag als jij maar degene bent die het spel begint en eindigt” maar goed moest blijven hanteren, om het verliezen maar een beetje te compenseren, maar ook dit bleek al heel snel voor mij niet te werken, want wie kan een heerlijke kop weerstaan die met een speeltje in zijn bek voor je staat 🙂 Nou ik niet dus weer bleek ik te zwak.

Alles mag van mama zolang ze maar volgens de regels spelen

Nu ben ik dus geen goede roedelleider dacht ik bij mezelf en nu! Gelukkig bleef Diezel naar me luisteren en zag mij ook met al mijn fouten als een roedelleider. Pffff dat was een pak van mijn hard en op de trainingen deed ik dan ook alsof ik begon en altijd zelf eindigde met de spelletjes die Diezel en ik speelde.

Niemand had door dat als ik dacht oh nu ga ik verliezen, ik snel los riep en Diezel spuwde het speeltje snel uit. Ook als ik balletjes gooide wist ik zeker dat na de derde keer Diezel het geen reet meer aan vond en ik hem zelf mag gaan halen. Dus gooide ik hem 1x als de trainer keek en dan ging het perfect, we waren daardoor al snel de beste van de klas.

Ook opa vind het goed dat hij als klimpaal gebruikt wordt

Maar het bleef toch aan me knagen want zo werkt het niet en toen kregen we ook nog een speeltje mee die we alleen maar mochten gebruiken als “JIJ” daarmee wilde spelen, een soort traktatie voor je hond als hij het goed gedaan had. Jij hebt dan volkomen de regie in handen roept mijn trainer enthousiast… Tuurlijk dacht ik nog een beetje sceptisch maar ik ga het proberen, eens moet het toch lukken dacht ik nog.

Als Diezel iets goed deed pakte ik mijn speeltje en speelde met hem en zorgde er goed voor dat ik won. Wauw wat ging dat goed en ik voelde me ondertussen al een echte roedelleider die alles onder controle had, totdat Diezel het speeltje helemaal niets meer aan vond en het al uitspuugde voordat ik los riep. Weer eindigde ik het spel niet en ik had een boerboel die spelen steeds saaier begint te vinden.

Al is het weer Barry die af en toe een correctie nodig heeft

Nou lekker is dat zeg, dit heb ik weer een hond die spelen niet leuk vond. Totdat ik weer met hem ging spelen zoals van ouds en zodra ik hem af en toe liet winnen, had Diezel het reuze naar zijn zin. Ik ging al heel snel begrijpen dat ook een hond weleens wilt winnen, als ze nooit winnen zien ze ook geen uitdaging meer in het spel. Toen ik dat doorhad begreep ik het ook, als je een kind nooit laat winnen, leren ze er ook niets van en vinden ze het spel ook niet zo leuk meer.

Want laten we nou heel eerlijk zijn wie speelt er graag boter, kaas en eieren? Niemand toch want je kan daar nooit van winnen.

Toch bleek de meeste trainers hier niet voor open te staan en thuis bleef ik lekker met mijn honden spelen, zoals wij gewend waren.  En weet je wat ik het allermooiste gezicht vind, als je hond vol trots voor je staat met het veroverde speeltje, heerlijk toch :-).Toen werd Ziva mama en het meeste over honden leer je toch van een nest puppy’s en de volwassen honden erom heen.

Daisy is de perfecte zus en bij haar mogen de pups ook veel meer dan bij mama en opa

Vooral het speelgedrag is geweldig om te zien! Bandje geel Barry was heel ondeugend en daagde Ziva altijd uit voor een spel. Alleen hij was zo fanatiek dat Ziva soms niet wist hoe ze van hem moest winnen. Wat ze ook probeerde Barry kreeg het altijd voor elkaar dat Ziva niet meer wist wat ze moest doen.

Als ik ’s morgens op mijn stoeltje met een bakje thee met honing naar het spel tussen Ziva en Barry zat te kijken, besloot ik haar te helpen. Ik pakte Barry terwijl hij heel uitdagend zijn moeder zat te pesten. Ziva die probeerde hem op zijn zij te leggen, zodat ze hem kon leren dat hij zich moest onderwerpen. Maar wat ze ook deed, Barry was veel sneller en leniger dan zijn mama.

zelfs het voeden wilde ze best overnemen

Ziva was bijna de wanhoop nabij en keek ook al een paar keer wanhopig mijn kant op, en bij de derde keer pakte ik Barry snel vast en legde hem op zijn zij, tot Ziva’s grote opluchting, ze rent snel naar me toe en begint Barry helemaal af te lebberen en Barry laat dit gewillig toe. Zo help ik haar vaker die dag met haar pups, en weet je wat het allerleukste is zo helpt Ziva mij weer.

Als ik naar buiten wil of gewoon naar binnen rennen al die kleine doerakken met me mee, je valt er bijna overheen. Maar dan komt Ziva en die gromt een paar keer en de pups gaan netjes voor me aan de kant en ik kan zonder moeilijk doen naar binnen of naar buiten.
Ziva leert mij dat winnen mag want verliezen is niet leuk en daar leer je niet zoveel van. Het ligt eraan hoe je een spel begint en eindigt daar ligt het probleem. Ziva speelde graag met de pups, maar wel via een paar duidelijke regels. Zodra de pups veel te wild doen dan maakt moeders met een grom en een brom einde aan het spel soms zelfs met een beet in hun kleine neusje.

Zelfs Mac was helemaal weg van de puppenkinderen

Ook mag de pups heel leuk, moeders, opa, broer of zus als klimpaal gebruiken, maar ook hier gelden duidelijke regels. Houd je, je hier niet aan dan moet je eraf en krijg je een time out. Je merkt dan ook heel goed dat de pups al vroeg spelend onderwijs krijgen, net als wat wij met onze kinderen doen. In elk spel zit een boodschap, ook bij de dierenwereld.

Ook hier spelen ze onderling, wat heel logisch is 🙂 en de ene keer mag die winnen en de andere keer wint de ander. Behalve als er een hond te fanatiek en dominant bevonden word dan word het spel afgekapt door de roedelleider en dat is Ziva, zij stopt het spel om er tussenin te gaan staan, of krijgt de ander een grom en een snauw. Dominantie uitlopend in een machtsspel wordt niet getolereerd!

Ach spelen is gezond!

Wat ik dan ook geleerd heb van mijn roedel is “spelen mag ook al komt jou hond het speeltje brengen!”. “Eindigen van het spel door beide partijen mag ook, je bent niet gelijk je leiderschap kwijt :-p”, “Alsmaar winnen is net zo goed voor jou als de hond saai en niet goed voor je onderlinge band”.

Maar zodra het spelletje dominant word, dan is het verhaal ineens heel anders en moet jij ervoor zorgen dat je hem wint en eindigt.

Ik kap het spel dan ook meestal af en leg het speeltje weg. Zo begrijpt jou hond op een keer precies dat spelen mag maar niet als machtsspelletje!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.