Door een domme Anita actie wordt Mac flink gestoken!
Anita hou jij zo van gevaarlijke situaties of kan je gewoon de gevolgen niet goed inschatten? Duh nee natuurlijk probeer ik gevaarlijke situaties te vermijden – Tenminste dat denk ik of misschien houd ik toch wel van spannende dingen al had ik dit toch nooit kunnen verzinnen? -. Nou Anita met een beetje inlevingsvermogen had je dit echt wel kunnen bedenken.
Je hebt er verhalen genoeg over geschreven en toch doe je weer dingen die je beter niet had kunnen doen, dat vind ik toch wel het ergste van het hele verhaal. Maar wie ben jij eigenlijk om maar tegen me aan te zeuren? Anita ik ben alleen maar je geweten. Mooi dan zet ik je nu gewoon lekker uit.
Dat ik weer enorm dom heb gedaan dat hoeft niemand me te vertellen, want dat weet ik zelf ook maar al te goed. Zelfs ik heb de gevolgen gevoeld en ik kan jullie verzekeren dat het nog knap zeer deed ook. En als het daarna gewoon over is dan is het allemaal niet zo erg maar je hebt er uren daarna nog last van.
Niets vermoedend lopen Daisy, Mac en ik heerlijk te genieten van de natuur. Geen vuiltje aan de lucht en ik moet zeggen dat dit één van de momenten zijn die ik enorm gemist heb in de vakantie.
Gewoon even uitwaaien en genieten van de koeien die heel erg nieuwsgierig zijn naar mijn boelen en mijn boelen zijn al zo aan ze gewend dat ze gewoon een koe kroel momentje inlassen.
Zo’n heerlijk gezicht en dan eindelijk na zo’n lange tijd krijgt Daisy ineens een dolle bui…echt genieten. Dan speelt er links van me in de sloot een klein drama af want mama en papa eend besluiten hun kroost te verlaten. Arme kids moeten het samen zelf rooien en ik moet zeggen dat ze dit beter doen dan mama en papa eend.
Dan zie ik ineens Mac gek doen voor me – nou is dit geen unicum want Mac doet wel vaker gek, alleen dit keer doet hij wel heel vreemd-. Snel ren ik naar mijn ventje die zijn poten aflikt en af en toe met zijn kop door het gras heen raust. Hij is waarschijnlijk gebeten door één of andere beest denk ik en op dat moment voel ik een prik achter op mijn bovenbeen.
De prik wordt steeds heftiger en het wordt zo erg dat ik “AUW” begin te roepen en met alle macht de beest die dit voor elkaar krijgt van mijn been af te slaan. Na een paar keer misgeslagen te hebben, sla ik hem eindelijk weg. Wat het voor een beest is? Geen idee ik weet alleen dat het heel erg pijn doet.
Terwijl ik snel doorloop vraag ik me toch wel een beetje af welke beest zo’n aardige steek teweeg kan brengen. En of ik er misschien allergisch voor ben want mijn gezichtsvermogen wordt ineens wel heel erg slecht. Natuurlijk kan ik echt een aansteller zijn dus ik roep mezelf een halt toe voordat ik ineens denk dat ik duizelig ga worden en neerval.
De pijn blijft en voel hem door heel mijn been heen trekken. Gewoon flink doorlopen roep ik in mezelf en ik blijf dan ook geen enkele keer staan. Tot ik weer op de plek ben aangekomen waar Mac en ik geprikt zijn door een steekbeest. En dan zie ik ineens waar ik met mijn grote flappers op ben gaan staan….namelijk een wespennest.
Het was dus een wesp waar we door zijn gestoken, heftig denk ik bij mezelf wat kunnen de prikken van die beesten zeer doen zeg. Als ik snel met Mac doorloop ga ik mijn domste ding ooit doen! Ik bedenk ineens dat dit misschien wel leuk is om te filmen. Ik pak mijn telefoon en loop terug……
Mac die mij altijd in de gaten houd en vooral als ik mijn telefoon of camera pak, is nu ook in opperste paraatheid. – En het domste is wel dat ik dit weet hoe vaak heeft hij mijn foto momentje niet verstoord door mijn foto object op te eten of gewoon vernietigd. Hier staat mijn ventje bekend om hij is mijn foto object terrorist -.
Ik zet mijn camera aan en film hoe de wespen in en uit hun hol vliegen, echt een heel gaaf gezicht. Ineens zie ik Mac in mijn ooghoek aan komen denderen en vliegt zo op het hol af. Steekt zijn neus in de hol en probeert uit alle macht alle wespen uit de lucht en hol te halen door naar ze te happen.
Geloof me ik schrik me een ongeluk en ik schreeuw “MAC NEE!”. Maar mijn ventje is zo druk om de wespen uit de lucht te halen dat hij echt niet naar me luistert. Snel begin ik te rennen maar er rent niemand achter me aan, dus ik ren naar Mac toe om hem mee te sleuren.
Ondertussen wordt hij overal gestoken en ik krijg hem eindelijk zover dat hij met me mee gaat. Terwijl hij met zijn neus door het gras schuift en met zijn poten tegen zijn oren slaat proberen we de wespen voor te blijven. Na een paar minuten gerent te hebben controleer ik mijn suffe boerboel op wespen steken. Daisy die alles met een verbaasde blik heeft aanschouwd helpt me om Mac na te kijken.
Gelukkig valt het mee hij is in zijn oor geprikt en een paar keer boven op zijn kop, maar zijn neus is ongeschonden. Terwijl we weer verder wandelen sla ik mezelf een paar keer voor mijn hoofd, want ik weet hoe Mac reageert op mijn foto en film momenten…en dan is dit niet zo slim van me.
