De hele middag zoek ik een dierenarts in de buurt die me “het medicijn” wilt verkopen :-(, gelukkig is de redding nabij door de dierenassistente van Goeree Overflakkee!
De pups zijn 19 dagen oud en de eerste vleesmaaltijd is een feit. Dit zijn altijd best spannende momenten, want hoe ontvangen de pups deze heerlijke maaltijd. Kunnen hun buikjes het aan en hoe vinden ze het smaken. Nu moet ik zeggen dat ik best een spannende smaak heb gekozen, namelijk Rund/Lam. Lam is iets sterker van smaak, maar wel iets milder voor die kleine puppen darmpjes.
Het vlees wordt met groot enthousiasme binnen gehaald en op gepeuzeld. Tot groot ongenoegen van Ziva, want die heeft niets meer om op te eten. De restjes zijn namelijk altijd voor de mama, maar mama heeft dit keer een beetje pech gehad. De pups vinden hun vleesmaaltijd heerlijk en daarom besluit ik 2x daags vlees te gaan voeren en 1x per dag pap –straks met vier weken wordt het 3x per dag vlees, 1x per dag brokjes en bij hele erge hongerige buikjes 1x per dag pap-.
Waar ik totaal geen rekening mee gehouden heb is Ziva. Ziva is super enthousiast en blijf de pups voeden tot verveling toe. Normaal heeft ze het met drie weken wel bekeken, maar nu mogen de ondeugden blijven eten tot ze erbij neervallen. Moedermelk blijft een pré, dus ik hou haar echt niet tegen. Alleen dan kom je wel met de voedingen een beetje verkeerd uit.
Als ik op een morgen wakker wordt en er haast niet gevoerd is die avond besluit ik een extra pap beurt in te lassen en dat! Was niet zo’n super zet van puppen leidster Anita. Vlees, mama melk en dan ook nog een pap bak is voor één kleine puppen kind iets teveel van het goede blijkt een paar uur later.
Chester bandje geel ligt heel zielig bij de uitgang van de slaapbak – sinds zondag hebben de pups een ruimte erbij 🙂 – . Het feit dat hij gekromd en heel houterig ligt zorgt ervoor dat hij mijn volledige aandacht krijgt. Nog geen minuut later moet hij spugen en daar gaat zijn pap. Mijn hoop is dat hij zich nu weer ietsje beter gaat voelen, maar dit is jammer genoeg niet het geval.
Chester wordt steeds slapper en zijn buikje laat zien dat hij heel veel krampjes heeft. Als een kangoeroe ligt hij op mijn buik en ik hoop dat daardoor zijn krampjes minder wordt. Volgens de dierenarts moet ik het even aankijken, maar na een gal lading, diarree aanval moeten we toch iets nuttigs gaan doen, want anders raken we hem kwijt.
De plan is om hem Pro-Kolin te geven zodat zijn darmflora weer een beetje te herstellen en zo tot rust brengen. Volgens mijn dierenarts kan ik het bij alle dierenartsen krijgen en is het niet op recept.
Dat scheelt mij weer een rit naar Goeree Overflakkee.
Niets is dan ook frustrerender dan dierenartsen om je heen die of het product niet hebben of wilt dat je met een drie weken oude pup langs moet komen omdat “het toch heel normaal is dat je wilt weten wat de pup mankeert ”. Of ik even met een drie weken oude pup ga slepen terwijl ik heel goed weet wat hij mankeert grrr.
Gelukkig heeft de dierenassistente van Goeree Overflakkee een geweldig idee! Ze neemt het mee richting huis en dan kunnen we elkaar tegen moet rijden. Zo ontzettend lief en zo komt het dat na een frustrerende middag Dierenartsen afrijden/bellen om half vijf Chester zijn o zo welkome medicijn tot zich kan nemen. Ook krijgt hij wat puppy melk van me die hij totaal niet kan bekoren, maar we moeten uitdroging ter aller tijde voorkomen.
Zo blij als een kind ben ik dan ook dat rond 12 uur in de nacht Chester krijsend van de honger door de bak heen stiert. De pups moeten toch nog hun vleeshapje hebben en dat vind Chester een uitstekende idee. Daarna nog een keer zijn Pro-Kolin en rond drie uur is hij degene die zijn moeders tiet er zowat aftrekt.
Het gaat goed met Chester al merk je dat hij ziekjes is geweest, want hij kan niet goed met zijn hongerbuikje omgaan. Gillend rent hij door de bak en is opgelucht als ik hem even bij moeders aanleg buiten de bak. Mams snapt het helemaal en gaat er eens goed voor liggen zodat Chester keus heeft uit de beste uiers….wauw hij voelt zich hemeltje rijk.
Dank je Anita, wat een heerlijk verhaal. Mocht je een goede kleurenprinter hebben dan leent zich dit voor een boek/handleiding en kun je jezelf zelf als uitgever presenteren.
Het zou me niet verwonderen als je dit al doet. Het komt over als een open en eerlijk verslag en je weet daar ontbreekt het hier en daar nog wel eens aan. Hoe vaart Cobus tussen al deze bedrijvigheid door?
Groetjes
Carla Chr.
Tot je volgende verhaal.
Hoi Carla,
Dank je wel voor je lieve woorden en ja ik ben al heel lang bezig om van al mijn verhalen een boek te maken, maar weet nog niet zo goed waar ik moet beginnen…
Maar eens komt het er…alle verhalen zijn in ieder geval veilig opgeborgen 😉
Cobus doet het echt heel goed het is een rustige maar gezellige jongen en laat zich graag uitdagen tot spel en af en toe is hij zelfs de gangmaker 🙂
Ook is hij een ware ontdekkingsreiziger en ik ben ook heel benieuwd hoe hij het buiten gaat doen…maar ik houd je op de hoogte.
Ik houd zelf van openheid daar heeft iedereen wat aan en is ook fijn zo hoef je je nooit beter voor te doen dan je bent en mensen weten dan ook precies
wat ze aan je hebben 🙂 Gelukkig ben ik ook maar mens met al mijn fouten en mis inschattingen hahahahaha en daar krijg je de mooiste verhalen van 🙂
groetjes Anita