Omdat ze een hele gemene Jack Russel heeft….maar de redding is nabij.
Zomaar een oudere dame uit de buurt! Het begon een paar jaar geleden Diezel was nog maar een pup en zij loopt door de wijk met haar grootste vriendin, haar maatje de Golden Retriever. Dezelfde vrouw een paar maanden later: huilend want haar beste vriendin de Golden Retriever is er niet meer. Natuurlijk ze was al oud en liep niet zo goed meer. “Maar ik ben ook slecht ter been hoor” snikt ze nog eens luidruchtig en loopt snel verder naar een ander luisterend oor.
Dan is ook het oudere vrouwtje ineens weg. Ook dit vrouwtje verdwijnt uit je gedachten tot je een jaar later deze oudere vrouwtje weer ziet lopen trots met haar nieuwe vriendinnetje en stik gelukkig.
Een Jack Russel en dan begint voor het vrouwtje een heel nieuw tijdperk. Het dametje woont nu in een flat voor oude van dagen bij mij in de buurt. En we komen elkaar elke dag tegen en dat is voor het oude vrouwtje niet echt leuk.
Niet dat ik zo vervelend tegen haar ben welnee! Maar haar Jack Russel heeft besloten dat mijn honden en ik niet in het straatbeeld passen. Zodra mijn roedel en ik in de buurt komen gaat de Jack Russel helemaal los. Blaffen, piepen en probeert zijn lieve oude vrouwtje mee te sleuren want roept hij luid “ik lus die twee honden rauw”.
Van een rustige lieve golden Retriever is deze arme oude mevrouw naar een chagrijnige druktemaker gegaan. Wij waren denk ik ook een ware vloek voor het vrouwtje met haar Jackie, overal waar zij was liepen wij, want tja ik loop nou eenmaal vaak door de wijk met mijn boelen.
Het duurde niet lang of ze ging zich verstoppen zodra ze ons zag! Achter bosjes, auto’s en ook huizen was een perfecte verstop plekje voor de twee. Natuurlijk wisten mijn boelies precies waar ze zaten en ik ook want de Jackie snapte het spelletje totaal niet. Ze vond nog steeds dat mijn boelies en ik hier niet hoorden en we moesten gewoon van haar verkassen.
In het begin toen ik ineens het oude mevrouwtje de bosjes in zag duiken geloofde ik mijn ogen niet. Zag ik nou echt net een oud vrouwtje in de bosjes duiken en terwijl ik nog een keer goed keek, bleek het echt waar te zijn. De Jack Russel ging te keer alsof zijn leven ervan vanaf hing en Diezel en Ziva liepen rustig verder.
Dit zou dagelijkse kost worden bleek de dagen daarop……..
Soms had ik best medelijden met het oude vrouwtje! Je neemt een nieuw vriendinnetje om je niet zo eenzaam te voelen en weer onder de mensen te zijn. Maar daar is deze Jackie het totaal niet mee eens! Hij is heer en meester in de wijk.
Elk weekend kom ik haar tegen en er veranderd helemaal niets! Mijn honden en ik staan niet meer raar te kijken als we de arme oude dame in de bosjes of achter muurtjes zien staan. Ook als Jackie staat te schreeuwen kijken mijn boelies hem alleen maar medelijdend wekkend aan.
Nu na een paar jaar later terwijl de oude vrouw en Jackie een vertrouwd beeld is geworden in onze wijk zie ik haar voor me op het pad. Natuurlijk blijf ik even staan zoals al die jaren om de mevrouw de kans te geven om het hazenpad – bosjes- te nemen. Maar de mevrouw blijft staan en ruimt op haar dooie gemak de poep op die haar hondje heeft gedraaid.
Als ik goed kijk zie ik dat ze geen Jackie meer bij haar heeft lopen maar een allerleukst klein Maltees Leeuwtje. Ze loopt rustig naar de prullenbak om het zakje erin te deponeren. Ondertussen wacht ik geduldig af want ik snap dat hoe ouder het dametje wordt hoe stroever ze in de bosjes kan springen.
Natuurlijk is mijn geduld ook een keer op en loop ik voorzichtig richting het tweetal. Ondertussen is de poep opgeruimd en is het tijd om verder te gaan – richting bosje, heg of muurtje denk ik heel enthousiast-.
Maar dan verrast ze me totaal want ze komt mijn kant opgelopen met een glimlach van oor tot oor. Zelf ga ik nog langzamer lopen omdat ik nog steeds helemaal in de veronderstelling ben dat ze me ineens ziet lopen en ze dan toch nog snel even een andere pad in rent.
Als ik haar ineens een schijnbeweging zie maken haal ik opgelucht adem! Gelukkig ze heeft me gezien maar dan loopt ze toch weer recht op me af en dan kan ik er ook niets meer aan doen en pak mijn boelies iets korter en loop haar tegen moet.
Lachend blijf ze staan en kijkt me met haar nieuwe aanwinst aan en zegt tegen me “jij traint je armspieren vast elke dag met zulke massieve honden. Maar het is ook hoe je ze opvoed en dat heb jij perfect gedaan. Wat een schatjes! Dat lukt mij niet meer ik ben overgegaan op de kleinere soort. Op mijn oude dag heb ik een prachtig cadeautje gekregen want dit is een geweldige lieve meid, ik voel me dan ook gezegend”.
Ik bedank de mevrouw heel vriendelijk en als we nog even blijven kletsen wat we al jaren niet meer hebben kunnen doen zegt ze me nog een keer met een glimlach van oor tot oor “ Het opvoeden van je hond daar draait alles om en dit is je heel goed gelukt”.
Als ik verder loop en naar mijn boelies kijk ben ik ook best trots maar het aller fijnst vind ik toch wel dat de oude vrouw eindelijk haar maatje heeft gevonden waarnaar ze zo erg naar verlangde…..