En voelt zich enorm zielig, maar Diezel maakt hier gretig gebruik van!
Mac houd zijn poot naar me op en kijkt me enorm zielig aan! “ Ojee lieverd zit er weer wat in je poot. Je bent ook echt een ongeluksvogel, dit is de tweede keer al” fluister ik in zijn flappers als ik zijn poot inspecteer. Ik ga over al zijn voetkussentjes maar niets te vinden, dan kijk ik tussen zijn tenen, maar ook hier is niets te zien. “Schat ik kan niets vinden –wat later toch best een wonder is, want wat er zit is nu niet echt klein te noemen -, ik kijk thuis wel even, want daar heb je iets meer licht” vertel ik hem zacht en geef hem een kus op zijn snuit.
