Een bedankje van een kraai! Hoe gaaf is dat?

Daar achter de sloot bij de weg zitten twee kraaien lekker aan het scharrelen met elkaar. Heerlijk gezellig samen  aan het dineren. Tenminste nou moet ik het ook niet willen romantiseren, want zo romantisch is het niet. Alhoewel voor hun samen misschien wel, maar voor ons is het toch iets minder smakelijk. Ze zijn samen namelijk lekker een kadaver aan het oppeuzelen. Ook dat is nog eigenlijk veel te mild want je kan beter zeggen: “ze zijn samen een oud kapot gereden kadaver aan het oppikken”.

“Respect voor de natuur en voor elkaar! dat is waar het om draait

Maar enfin alleen voor ons mensen is dit getver en niet te bevatten, maar wij zijn dan ook ontzettend verwend en vinden al snel iets vies. Helemaal als we ons eten op de grond aantreffen. Laat staan als er ook nog een auto overheen rijd dan is het nog logischer dat we ons neus er voor op trekken. Een dier kan niet even naar de supermarkt om eten te halen en kan sowieso niet kieskeurig zijn, want dan overleefd hij het gewoon niet.

Nu doe ik alsof wij mensen eigenlijk heel snobberig bezig zijn, maar onze maag en darmensysteem zou dit stukje onhygiënische niet meer te definiërende voedsel ook niet kunnen verdragen. Kortom gelukkig hebben we het fatsoen om dieren die aangereden zijn en al een tijdje op de grond bivakkeren niet te consumeren.

Oké nu doe ik het weer! Ik wijk ontzettend uit en ben bijna de draad van mijn verhaal kwijt.

Er zitten dus aan de andere kant van de sloot (aan de kant van de weg) twee kraaien heerlijk van een kadaver te eten. Nu hebben we eindelijk een waanzinnig honden uitlaatveldje in Vlaardingen. Vroeger liepen we hier soms al,  maar toen ontzettend illegaal tegenwoordig lopen we hier legaal en dat is echt heel prettig.

Nog fijner is het dat ik niet meer bang hoef te zijn voor andere honden, want mijn meiden hebben niet meer zo’n neiging om honden uit te schelden en dat scheelt een hoop. Wat de dames nog wel heel fijn vinden is om vogels, eenden, ganzen en vooral waterkipjes op te jagen. Chibi is hier heel fanatiek in. Zij vindt dat het uitlaatveldje alleen voor honden is, al heeft ze ook de mening dat mensen “not done” zijn. Maar nu is het niet handig om mensen weg te jagen, dus ik moet hiervoor waken en haar ook continu op haar hartje drukken dat dit gewoon niet slim is.

Dit vind Chibi reuze jammer, want mensen kunnen namelijk een prachtig geluid uitkramen als zij haar kunsten toont. Dit stamt nog uit de tijd dat Chibi en Cloontje een paar maanden oud waren en ze les kregen van hun mama Ziva. Ik maakte de grootste fout om Chibi en Cloontje samen met hun mama los te laten op het losloopveldje achter de flat. Ziva haar liefste bezigheid is net als Chibi mensen de stuipen op hun lijf jagen en dit staaltje heeft ze binnen één dag aan haar pups geleerd.

Ziva hoorde de gillende pubers eerder dan ik en ja hoor daar ging ze er blaffend op af. Natuurlijk moesten Cloontje en Chibi wel mee want net als bij mensen geldt: Moeders wil is wet!

Arme meiden die werden aangevallen door drie boerboel dames en ook al deden ze niet veel dan springen en blaffen je schrikt je toch echt de apenlazeres. Maar die pubers begonnen te gillen tot hilariteit van Cloontje en Chibi  (Ziva bleef op een afstandje kijken). Chibi en Cloontje hebben dit als zo leuk ervaren dat dit wel een dingetje is.

Dat was het moment dat ik mezelf beloofd heb om de drie dames nooit meer tegelijk mee uit wandelen te nemen (en dit geldt nog steeds). Blaffen naar mensen is er aardig uit, maar onze gevogelde vrienden is best lastig te negeren. Maar wauw wat schaam ik me dood, want nu ben ik weer enorm uitgeweken van mijn verhaal en dit avontuur of beter deze gebeurtenis is zo bijzonder dat het zonde is om steeds uit te wijken.

Nogmaals er zaten twee kraaien aan de andere kant van de sloot van een enorme vieze oude platgereden kadaver te eten. Deze ondefinieerbare beest was zo te zien een feestdiner voor de twee kraaien. Chibi had deze kraaien binnen no time in de gaten en omdat we net op onze uitlaatveld zijn aangekomen is ze nog een enorme energiebom.

Chibi kijkt een keer naar de kraaien en denkt  “misschien willen ze wel tikketje met me spelen” en ze begint al te glimmen bij het idee. Ik zie aan de kop van Chibi wat ze denkt en ik vind het echt niet oké dat Chibi, Cloontje, Ziva of Daisy (al zou Daisy er niet aan denken om wie of wat dan ook weg te jagen, dit kost haar veel te veel energie) vogels of wat voor een dieren dan ook weg gaan jagen.

“Chibi NO!” roep ik naar Chibi en ja hoor ze stopt waar ze mee bezig is en remt uit alle macht om snel weer terug te komen. Gelukkig werpt al onze trainingen zijn vruchten af en luisteren de dames prima.

Als ik weer naar de kraaien kijk is er één van de kraaien gestopt met eten en kijkt me indringend aan en begint naar me te krassen, doet drie maal zijn kop naar beneden en stopt met krassen en gaat verder waar hij mee bezig was.

“Huh zag ik dit nou goed?” zeg ik verwonderd hardop. Daisy kijkt me aan en ik zeg tegen haar “zag je dat de kraai kraste en boog zijn kop drie maal naar benden”. “Het leek wel of hij me bedankte…” ik keek nog eenmaal naar de kraai, maar die dacht niet eens meer aan ons. “Het zou wel toeval zijn” denk ik en we lopen weer verder.

Maar het voorval bleef in mijn hoofd zitten en ik vraag me nogmaals af “zou dit echt kunnen?”, maar er zijn toch ook hommels die zwaaien al is dit niet om je gedag te zeggen, maar om je te waarschuwen dat je op moet houden of weg moet wezen.

Ach hoe dan ook het is niet meer dan normaal om je honden respect bij te brengen voor andere dieren en mensen. Het is dan ook een mooi idee dat een kraai blij was dat hij of zij niet is weggejaagd door een opgefokte boerboelmeisje ?.